اگر از آکنه رنج می برید چه (نباید) بخورید! جوش و رژیم غذایی ایده آل

ببینید که شکلات اوضاع را بدتر می کند!

گوشت های آماده برای پوست مضر هستند!

من به شما توصیه می کنم اگر می خواهید آکنه بهبود یابد، پنیر را کنار بگذارید!

و غیره اما زمانی که با این سوال مواجه می شوید که "آیا تغذیه به هر طریقی بر ایجاد آکنه تاثیر می گذارد؟" اغلب پاسخ‌ها - حتی از سوی کارشناسان - متنوع‌ترین و متفاوت‌ترین پاسخ‌ها هستند.

فراتر از بی میلی به حذف یک یا چند غذا که واقعا نمی خواهید بدون آن ها انجام دهید، در این اظهارات چه چیزی صادق است؟

حال، اگر شما یکی از کسانی هستید که مطلقاً تمایلی به ایجاد هیچ تغییری در رژیم غذایی ندارید، ادامه دهید. از طرف دیگر، اگر مایل به ریسک هستید - یا حداقل به انتخاب های غذایی خود، هر چه که هستند، آگاهانه ادامه دهید - پس به خواندن ادامه دهید.

در این مقاله، با نگاهی دقیق به متون علمی گذشته و اخیر، به بررسی موضوع تغذیه-آکنه بپردازیم تا بفهمیم تا چه حد تغذیه در آن دخیل است و مهمتر از همه چه انتخاب هایی می توان از نظر تغذیه ای انجام داد. کمک به درمان ها، جلوگیری از بروز مجدد و تسریع روند بهبودی .

تغذیه و آکنه: گذشته و حال

از اواخر دهه 1800 تا اوایل دهه 1900، تغذیه جزء جدایی ناپذیر درمان آکنه محسوب می شد، به طوری که در متون پوست، در کنار درمان های دارویی، همیشه توصیه های غذایی وجود داشت: به عنوان مثال، حتی بدون دانش به دست آمده در دوره اخیر، ارتباط احتمالی بین آکنه و غذاهای شیرین و بین آکنه و مصرف زیاد شیر قبلاً مشکوک بود.

از دهه 60 قرن گذشته بود که همبستگی بین آکنه و رژیم غذایی دستخوش اجماع شدید شد: به نظر می رسد این به دلیل چند مطالعه ضعیف (بدون گروه کنترل یا مقایسه غذاهایی بود که خیلی شبیه به یکدیگر) که علیرغم محدودیت های آشکار، آنها را به عنوان مرجع در نظر گرفت و "نشان داد" که هیچ ارتباطی بین برخی از غذاهایی که به طور سنتی در ایجاد آکنه سرزنش می شوند و خود آسیب شناسی وجود ندارد. این کافی بود تا این ایده در بین متخصصان پوست منتشر شود که تأثیر رژیم غذایی بر ایجاد آکنه چندان قابل توجه نیست. در کتاب‌های درسی، هر اشاره‌ای به تغذیه ناپدید شد که در واقع به عنوان یک باور قدیمی و «ضد علمی» تلقی شد.

اما مطالعات اخیر برخی از فرضیه‌های قدیمی را در مورد ارتباط بین غذا و آکنه تأیید کرده‌اند: از سوی دیگر، در عصری مانند عصر حاضر که در آن مزایای تغذیه صحیح از نظر حفظ سلامت و پیشگیری از بسیاری از آسیب شناسی های مزمن به طور گسترده توسط تحقیقات علمی نشان داده شده است، به سختی می توان استدلال کرد که تغذیه نمی تواند هیچ نقشی در پاتوژنز آکنه داشته باشد . به ویژه از آنجایی که از نقطه نظر به اصطلاح اپیدمیولوژیک (یعنی با توجه به جمعیت های مختلف جهان)، کاملاً مشهود به نظر می رسد که بروز آکنه در کشورهای غربی به طور قابل توجهی بیشتر از کشورهای شرقی (یا در هر صورت کمتر غربی) است. ) آنهایی که - به طور تصادفی - رژیم غذایی بسیار کمتر غنی استچربی های اشباع شده و قندها ، مقصر اصلی پاتوژنز آکنه هستند.

بحث بین تغذیه و آکنه هنوز ادامه دارد و اگر هنوز پاسخ های واضحی وجود نداشته باشد، از نقطه نظر تحقیقات کارهای زیادی انجام شده است که نتایج بسیار جالبی به همراه داشته است.

آکنه و غذا: "مقصران"

شکلات، گوشت‌های پخته‌شده، شیر و محصولات لبنی به‌طور دوره‌ای خود را در حوضخانه می‌بینند، اگر نه برای شروع، حداقل برای بدتر شدن آکنه و پدیده‌های تحریک‌کننده مرتبط با آن.

به طور خاص، با توجه به بررسی ادبیات علمی مربوط به مطالعات منتشر شده از سال 2009 تا 2020، غذاهایی که به طور بالقوه مسئول ایجاد آکنه در نظر گرفته می شوند عبارتند از

غذاهای با شاخص گلیسمی بالا

شکر و به طور کلی شیرینی جات

نوشیدنی های شیرین

محصولات آرد از آردهای تصفیه شده (نان، ماکارونی، برنج، ... تصفیه شده، یعنی نه سبوس دار)

کراکر

سیب زمینیها

شیر و مشتقات

غذاهای حاوی چربی اشباع شده

مشتقات حیوانی

روغن نارگیل

غذاهای فوق فرآوری شده (غذاهای با منشاء صنعتی و فوق فرآوری شده، تنقلات و …)

شکلات (اما این موضوع هنوز در مورد این غذا بحث برانگیز است)

غذاهایی که در عوض محافظت کننده هستند

میوه

سبزیجات

اسیدهای چرب غیر اشباع (مانند امگا 3 که به عنوان مثال در ماهی، دانه کتان و گردو وجود دارد)

میوه ها و سبزیجات، به ویژه، به دلیل خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی، نقش محافظتی در برابر آکنه دارند. در این راستا، مطالعات متعدد نشان می دهد که رژیم غذایی مدیترانه ای کلاسیک ، سرشار از میوه، سبزیجات و حبوبات و کم گوشت، پنیر و گوشت های پخته شده، بهترین سلاح غذایی برای جلوگیری از بروز آکنه و عوارض آن خواهد بود.

کربوهیدرات های تصفیه شده، قندهای ساده و شاخص گلیسمی

اثرات یک رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات های تصفیه شده با شاخص گلیسمی بالا (قندهای ساده، آرد سفید) بر روی آکنه توسط مطالعات علمی متعددی که در مقایسه با دارونما نیز انجام شده است، به خوبی ثبت شده است.

مکانیسم عمل این غذاها از طریق فعال شدن فاکتور رشد IGF-1 (فاکتور رشد انسولین) است که به نوبه خود قادر به ایجاد

افزایش بیش از حد کراتینوسیت ها

افزایش تولید هورمون های آندروژن (در نتیجه افزایش تولید سبوم ).

از سوی دیگر، رژیم غذایی کم مواد غذایی با شاخص گلیسمی بالا، به عنوان مثال برای نان و پاستا سبوس دار، اثر محافظتی نشان می دهد و افزایش IGF و در نتیجه ایجاد آکنه را محدود می کند.

برای مدت طولانی تصور می شد که آندروژن ها عمدتاً مسئول شروع آکنه هستند: در واقع، ظاهر در دوران بلوغ، همراه با تغییرات هورمونی، این ارتباط را نشان می دهد. با این حال، اگر این درست باشد که سطح آندروژن در دوران بلوغ افزایش می‌یابد، به همان اندازه درست است که برای دهه‌های بعد بالا می‌ماند، در حالی که خوشبختانه آکنه در بیشتر موارد پسرفت می‌کند. خب، این آندروژن‌ها نیستند که پس از بلوغ کاهش می‌یابند، بلکه IGF-1، یک عامل ضروری برای رشد هر فرد است، اما پس از پایان رشد، از نظر فیزیولوژیکی کاهش می‌یابد.

اولین شواهد در این معنا در سال 1999 توسط دو محقق، Deplewski و Rosenfield شرح داده شد: آنها مشاهده کردند که چگونه افراد مبتلا به سندرم لارون - یک بیماری اتوزومال مغلوب که با کمبود فاکتور IGF-1 مشخص می شود - هرگز دچار آکنه (و حتی دیابت و دیابت نشدند ) سایر آسیب شناسی های مشخصه تمدن غرب، که امروزه به افزایش سطح انسولین و IGF-1 مرتبط هستند. بیماران مبتلا به سندرم لارون باید برای جلوگیری از کوتولگی و عقب ماندگی رشد، حداقل در تمام دوران بلوغ، IGF-1 تجویز کنند: با این حال، تجویز سطوح بالای این فاکتور رشد اغلب باعث شروع آکنه می شود.

شیر، محصولات لبنی و مشتقات

نقش شیر و فرآورده های لبنی در پاتوژنز آکنه موضوع مطالعات متعددی بوده است: جدیدترین آنها در واقع نتایج مطالعات قبلی را تایید می کند و نقش موثر مصرف مشتقات شیر ​​را در ایجاد آکنه برجسته می کند. به طور خاص، منطقه آستانه مربوط به مصرف شیر و محصولات لبنی بیش از 3 بار در هفته است: بالاتر از این مقدار، اثر "تقویت کننده" بر ضایعات آکنه ای مشهود خواهد بود.

همچنین در این پرونده به نظر می رسد متهم اصلی IGF باشد: شیر، با وجود اینکه غذایی با شاخص گلیسمی پایین است، می تواند سطح قند خون و انسولین - و در نتیجه IGF را افزایش دهد. بر اساس برخی مطالعات اپیدمیولوژیک، مصرف شیر در مقایسه با عدم مصرف، سطح IGF-1 پلاسما را 20 تا 30 درصد افزایش می دهد.

اجزای شیر مسئول این عمل استروئیدها، آلفا-لاکتالبومین ها، هورمون های محرک IGF هستند. از سوی دیگر، به نظر نمی‌رسد که جزء لیپیدی هیچ تأثیری در این جهت داشته باشد (همانطور که با این واقعیت نشان می‌دهد که تأثیر افزایش IGF با شیر بدون چربی نیز رخ می‌دهد).

علاوه بر IGF، عامل دیگری در پاتوژنز آکنه دخیل است، کمپلکس mTORC-1 (هدف پستانداران کمپلکس راپامایسین 1) که در داخل سلول به عنوان تنظیم کننده سنتز پروتئین و لیپید و همچنین رشد و تکثیر سیار عمل می کند. اساساً توسط دو عامل فعال می شود:

وجود سیگنال های رشد (انسولین و IGF)

فراهمی زیستی آمینو اسیدهای شاخه دار

شیر بر روی هر دو مکانیسم فعال سازی عمل می کند:

از یک طرف، همانطور که قبلا ذکر شد، باعث افزایش انسولین و IGF می شود.

از سوی دیگر، به لطف محتوای بالای لوسین - فعال کننده اصلی آمینو اسید زنجیره شاخه دار mTORC، فعالیت mTORC را تحریک می کند.

شیر گاو حاوی لوسین بیشتری نسبت به سایر غذاهای با منشاء حیوانی و سه برابر شیر انسان است. این تعجب آور نیست: شیر گاو برای رشد گوساله "طراحی شده" است که 40 برابر سریعتر از نوزاد انسان رشد می کند. با این حال، مصرف شیر گاو در سال های اولیه زندگی انسان، زمانی که بدن به شدت و به سرعت در حال رشد است، ممکن است مشکل بزرگی ایجاد نکند.

از سوی دیگر، مصرف بیش از حد در نوجوانی و بزرگسالی می تواند عامل خطری برای ایجاد آسیب شناسی های متعدد باشد. طبق یک مطالعه اخیر [8]، شیر نه تنها یک غذا است، بلکه نشان دهنده یک سیستم سیگنالینگ هورمونی پیچیده است که می تواند عامل mTORC را فعال کند، که به نوبه خود می تواند باعث ایجاد بیماری هایی مانند آکنه، دیابت نوع 2، چاقی ، متابولیک شود . بیماری ، بیماری های عصبی، سرطان سینه و پروستات ؛ تحریک خیلی زودهنگام mTORC نیز با شروع زودرس قاعدگی در دختران قبل از بلوغ مرتبط است.

شیر تنها غذایی نیست که می‌تواند سطح mTORC را به‌طور خطرناکی افزایش دهد: تخم‌مرغ، گوشت و مشتقات آن، محصولات لبنی، غذاهای ناسالم (غذای ناسالم، متشکل از غذاهای سرخ‌شده، چرب، فست فود با مواد نامتعادل، غذاهای غنی از چربی‌های اشباع‌شده) عمل می‌کنند. در واقع در همین راستا از سوی دیگر، رژیم غذایی که فعالیت آنزیم mTORC را سرکوب یا در هر صورت محدود می کند، مانند رژیم مدیترانه ای یا در هر صورت همه رژیم هایی که محتوای گیاهی و حیوانی بالایی دارند، تأثیر مثبتی در پیشگیری از آکنه دارد. و آسیب شناسی های ذکر شده

شکلات

شکلات در رابطه با همبستگی با آکنه ثروت های متفاوتی دارد: در واقع، بسیاری از مطالعات تایید می کنند که مصرف بیش از حد آن می تواند ضایعات آکنه را تشدید کند. با این حال، با توجه به اینکه کاکائو خود حاوی اسید اولئیک و فلاونوئیدها با اثر محافظتی شناخته شده است، مشخص نیست که کدام جزء یا اجزاء مسئول این اثر هستند. احتمالاً این عمل نه به دلیل کاکائو بلکه به دلیل محتوای قند و شیر است : نتیجه تأثیر منفی کمتری از شکلات تلخ نسبت به شکلات شیری خواهد داشت، اما نتایج مطالعات از این نظر هنوز متناقض است.

دیگر

برای کامل‌تر شدن، ما برخی دیگر از غذاهای مورد مطالعه را به‌عنوان مسئول احتمالی بدتر شدن آکنه گزارش می‌کنیم:

تخم مرغ

نوشابه ها و نوشابه های مبتنی بر کولا

غذاهای شور

مطالعات بر روی این غذاها هنوز تا حدودی کم است و اجازه نمی دهد که از هر نوع نتیجه گیری شود، اما نقش آنها در همه گیری بیماری های قلبی متابولیک در کشورهای غربی بی چون و چرا است.

کدام رژیم را رعایت کنیم؟

علیرغم جنبه هایی که هنوز مشخص نشده است، بر اساس آنچه که امروزه می دانیم، منطقی به نظر می رسد که اتخاذ یک رژیم غذایی مبتنی بر مدل مدیترانه ای، یعنی غنی از میوه و سبزیجات، غذاهای ساده و کامل، حبوبات و کم حیوانی را توصیه کنیم.

عادت به یک رژیم غذایی پایدار برای زندگی و با اثرات محافظتی اثبات شده (و در این مورد بی چون و چرا) در برابر بیماری های متابولیک قلبی و سرطان را ترویج می کند.

مرتبط ها:

به همین راحتی ضد آفتاب درست کنید!

چگونه لکه های تیره صورت را از بین ببریم